Een nare echtscheiding heeft ze achter de rug. Ook de laatste loodjes wegen zwaar. De laatste gezamenlijke aangifte inkomstenbelasting blijkt ineens erg lastig te zijn met een accountant die toch echt hem als cliënt heeft en dus voor zijn belangen kiest. Dat het juridisch anders werkt dan de accountant vindt, daar stoort hij zich niet echt aan. Poot stijf. Aan alles proeft ze dat hij haar maar lastig vindt.
De accountant stelt voor dat ze dan zelf maar bepaalt wat ze op zijn factuur betaalt en dat hun wegen zich daarna scheiden. Alsof het daarmee opgelost is. Ze doet nog een poging om hem uit te leggen dat het niet om die factuur gaat maar om de wijze waarop hij met haar en haar vragen omgaat. Hij hoort haar wel maar hij luistert niet.
Tegen mij zegt ze dat ze zich sterker heeft gevoeld gedurende de hele echtscheiding doordat ze wist dat ik naast haar stond. En dat ik ook nu weer even naar haar wilde luisteren na het bizarre gesprek met de accountant. Dat wilde ze mij toch nog even laten weten. Hoe 7 minuten en 50 seconden een verschil kunnen maken. Mijn dag is weer goed.
Recente reacties