Ik werd getriggerd door een mooie bepaling in het echtscheidingsconvenant van Richard Gregoire MfN: Artikel 3 – Ten aanzien van huisdieren … Niet bij de vermogensverdeling, nee, gewoon een aparte bepaling.

Hoe anders is dat gegaan in een uitspraak van Rechtbank Amsterdam (ECLI:NL:RBAMS:2020:1787). Partijen hebben samen een Duitse herdershond gekocht. Op het koopcontract en in het dierenpaspoort staat de man als eigenaar genoemd. Na het verbreken van de relatie heeft de vrouw, na overleg, in eerste instantie de hond bij zich gehouden. Uiteindelijk stapt de man naar de rechter om de hond (terug) te krijgen. Hij geeft als reden dat partijen een zorgregeling hadden zullen treffen voor de hond, en dat is niet gebeurd.

De vrouw stelt dat de hond onderdeel uitmaakt van de afspraken die partijen hebben gemaakt over de inboedel. En hoewel de hond een ‘zaak’ is, oordeelt de rechter dat de hond geen inboedel is. De rechter valt terug op de koopovereenkomst en de hem beschikbaar informatie en oordeelt dat de man eigenaar is van de hond. De vrouw moet de hond binnen twee dagen afstaan op straffe van een dwangsom van maximaal € 5.000 …

Ook Fikkie verdient een goede zorgregeling!

#nietvanjoumaarvanmij