Vandaag is zo’n dag dat mijn werk aanvoelt als een achtbaan. Zwaai ik net een cliënte uit die helemaal vanuit Maarssen naar Delft is gekomen om me te bedanken voor mijn werkzaamheden in haar scheiding. Luisteren, uitleggen, nog een keer uitleggen, ruimte geven voor emotie, nog een keer uitleggen en ondertussen zorgen dat alles fiscaal en financieel goed loopt.

Terwijl ik met haar in gesprek zit gaat mijn telefoon. Gewoon laten gaan, komt zo wel.

Het blijkt een eerdere cliënt te zijn geweest. Komende woensdag wordt hij geopereerd na lang wachten. Hij heeft nog wat vragen voor het geval hij niet levend uit de operatie komt. Hebben ze nu wel echt alles goed geregeld of zijn er nog dingen die hij nu moet doen?

Eerder heb ik samen met de notaris hun testamenten geregeld, doorgerekend en uitgelegd. En nog een keer uitgelegd. Hij hoeft nu echt niets meer te doen, hij hoeft alleen maar te zorgen dat hij goed door de operatie heen komt.

Ik heb hem gevraagd of hij me nog eens wil bellen als hij door de operatie heen is gekomen. Positief denken natuurlijk! Misschien niet de vraag die je verwacht van een adviseur. Maar wel van deze adviseur.

“Ik ga je bellen” zei hij zachtjes.

#fingerscrossed